Πόσο περίπου η απόδοση του τετραγωνικού σωλήνα ανοξείδωτου;

Τα μέταλλα στην ατμόσφαιρα μπορούν να αντιδράσουν με το οξυγόνο για να διαμορφώσουν μια ταινία οξειδίων στην επιφάνεια. Το οξείδιο σιδήρου που διαμορφώνεται στο συνηθισμένο χάλυβα άνθρακα θα συνεχίσει να οξειδώνει, έτσι ώστε η διάβρωση συνεχίζει να επεκτείνεται, και τελικά ο σχηματισμός των τρυπών. Αυτό ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ την ΕΠΕΝΔΥΣΗ της ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ του ΧΑΛΥΒΑ άνθρακα ΜΕ το ΧΡΩΜΑ Η ΜΕ την ΕΠΙΣΤΡΩΣΗ μιας ΟΞΕΙΔΩΜΕΝΗΣ METAL, ΑΛΛΆ ΑΥΤΌ ΤΟ επίστρωμα είναι μόνο μια λεπτή ταινία. Εάν το επίστρωμα καταστρέφεται, ο ελλοχεύων χάλυβας θα αρχίσει να οξυδώνει πάλι. Εάν ο σωλήνας ανοξείδωτου είναι διαβρωμένος συσχετίζεται με το περιεχόμενο του χρωμίου στο χάλυβα. Όταν το περιεχόμενο του χρωμίου στο χάλυβα φθάνει σε 12%, στην ατμόσφαιρα, η επιφάνεια του σωλήνα ανοξείδωτου παράγει ένα στρώμα του παθητικοποιημένου και πυκνού χρώμιο-πλούσιου οξειδίου για να προστατεύσει την επιφάνεια, η οποία μπορεί να αποτρέψει περαιτέρω reoxidation. Αυτό το στρώμα οξειδίων είναι εξαιρετικά λεπτό, μέσω του οποίου ο φυσικός λάμπει της επιφάνειας χάλυβα μπορεί να δει, δίνοντας στο ανοξείδωτο μια μοναδική επιφάνεια. Εάν η ταινία χρωμίου κατέστρεψε μιά φορά, το χρώμιο στο χάλυβα και το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα για να αναπαραγάγουν την ταινία παθητικότητας, συνεχίζουν να διαδραματίζουν έναν προστατευτικό ρόλο. Σε μερικά ειδικά περιβάλλοντα, το ανοξείδωτο θα εμφανιστεί επίσης κάποιες τοπικές διάβρωση και αποτυχία, αλλά το ανοξείδωτο και ο χάλυβας άνθρακα είναι διαφορετικοί, δεν θα εμφανιστούν ομοιόμορφες διάβρωση και αποτυχία, έτσι το επίδομα διάβρωσης για το σωλήνα ανοξείδωτου δεν είναι σημαντικό.